მისი ცხოვრების ამბავი ბოლნისში დაიწყო. ერთ დღესაც, იქ დაბრუნებულმა, ქალთა ფოლკლორული ანსამბლი „ბოლნელა“ დააარსა. ამავე დროს ქალბატონი მზეო ბოლნისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს აპარატშიც მუშაობს. მისი ანსამბლი დღეს, შეიძლება თქვას, გარკვეულწილად იმ კუთხის ისტორიას აგრძელებს...
- ქალბატონო მზეო, თქვენი სახელით დავიწყოთ, რაიმე ისტორია ხომ არ ახლავს მას?
- ჩემი სახელი წარმოიშვა მზექალადან, რომელიც ჩემმა მოძღვარმა დამარქვა. შემდეგ ჩემი ანსამბლის გოგონებმა შემიკვეცეს და მზეოს მეძახიან. ეს მზით გამთბარი სახელი უკვე კარგად მოვირგე და მასზე სიამოვნებით ვრეაგირებ. ხელოვნებასთან ჩემი ურთიერთობა ბავშვობიდან დაიწყო. მიუხედავად იმ რთული დროისა, ძალიან ხალისიანი და შემოქმედებითად დატვირთული ბავშვობა მქონდა. ყოველთვის ვცდილობდი, რომ საუკეთესო მოსწავლეებს შორის ვყოფილიყავი, რასაც მშვენივრად ვახერხებდი. თითქმის ყველა სასკოლო თუ რაიონულ დონეზე გამართული ღონისძიების ერთ-ერთი მთავარი მონაწილე ვიყავი.
- როგორ მოხდა, რომ ჯერ კიდევ სკოლის მოსწავლე თეატრ-სტუდიის სცენაზე აღმოჩნდით?
- დიახ, ბოლნისის სულხან-საბა ორბელიანის სახელობის თეატრ-სტუდიაში ჯერ კიდევ სკოლაში სწავლის დროს მიმიწვიეს. სპექტაკლში „მუსუსი“ ერთ-ერთი მთავარი როლის შემსრულებელი ვიყავი. ამას მოჰყვა სპექტაკლები „ათვინიერებენ მიმონოს“, „რა კარგი მიხაკებია“, „გაყრა“, „აკუსტიკა“ და სხვ. იმ პერიოდში თეატრში მუსიკალური მიმართულებით მუშაობა მომიწია კომპოზიტორ კახა ცაბაძესთან, რომელიც სიმღერებს სპეციალურად ჩვენი სპექტაკლებისთვის ქმნიდა. მერე თავადვე გვასწავლიდა და პრემიერასაც სიამოვნებით ელოდებოდა, რათა შედეგი ენახა.
- სკოლა, რომელშიც სწავლობდით, ფიზიკა-მათემატიკური პროფილის იყო, სწავლის დროს გატაცებული იყავით თეატრით და, მიუხედავად ამისა, სხვა პროფესია აირჩიეთ...
- დიახ, ბოლნისის პირველი საჯარო სკოლა-ლიცეუმი ფიზიკა-მათემატიკური მიმართულებით დავამთავრე. მიუხედავად ტექნიკური განათლებისა, საშუალოს დამთავრების შემდეგ ოცნებად მექცა, რომელიმე ტელევიზიის ეკრანზე ეხილათ ჩემი თავი, ამიტომ გადავწყვიტე, რომ ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე ჩამებარებინა და ასეც მოვიქეცი. სწავლის პარალელურად აქტიურად ვიყავი ჩართული შემოქმედებით საქმიანობაში. თავისუფალ დროს, ძირითადად საზაფხულო არდადეგებზე ბოლნისის N1 საბავშვო ბაღში მუსიკის პედაგოგად ვმუშაობდი. ეს ალბათ იმიტომ მოხდა, რომ შემოქმედებითი ბუნების ადამიანი ვარ და ხელოვნებას, კერძოდ, მუსიკას ვერაფრით მოვწყდი...
- მუსიკის სიყვარული ოჯახიდან მოდის?
- დიახ, ეს ინტერესი და სიყვარული, პირველ რიგში, ოჯახისა და წინაპრების დამსახურებაა. ადრეულ ასაკში სხვადასხვა საკრავზე ვუკრავდი. დავამთავრე ბოლნისის სამუსიკო სკოლის შვიდწლედი და პარალელურად ცეკვის სტუდია-ანსამბლშიც ვიყავი. კიდევ იყო ანსამბლი „კოქტეილი“, რომელიც თამარ ბობოხიძემ დააარსა და რომელშიც ოთხი გოგონა ვმღეროდით.
- სწავლის მერე ბოლნისში დაბრუნდით...
- დიახ, სწავლის დამთავრების შემდეგ მშობლიურ ბოლნისში დავბრუნდი და ბოლნისის მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციულ სამსახურში დავიწყე მუშაობა. რამდენიმე წლის შემდეგ ბოლნისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს აპარატში მომიწია გადასვლა. მას შემდეგ 13 წელია აქ ვმუშაობ.
- თუმცა, შემოქმედებას მაინც ვერ შეელიეთ, ანსამბლი „ბოლნელა“ როგორ გაჩნდა?
- ქალთა ფოლკლორული ანსამბლი „ბოლნელა“, რომელიც ბოლნისის მუნიციპალიტეტის კულტურის ცენტრში არსებობს, მეუფე ეფრემის ლოცვა-კურთხევითა და დეკანოზი ბასილ ახვლედიანის ხელმძღვანელობით ჩამოყალიბდა. ეს იყო 2012 წელს, ანსამბლის ლოტბარი საქართველოს სახელმწიფო ფოლკლორის ცენტრის ეთნომუსიკოლოგი, ქალბატონი ნანა ვალიშვილი გახლავთ.
- ვინ არიან ანსამბლის წევრები?
- ანსამბლის წევრები სხვადასხვა ტაძრის მგალობელთა გუნდში გალობენ. კერძოდ, ბოლნისის სიონისა და აკაურთას სიონის მგალობლები არიან. ესენი არიან: მარიამ ფოჩხიძე, სნეჟანა მნაცაკანიანი, ანი რეხვიაშვილი, რუსუდან ქვარცხავა, ირმა ჭილაია, თამარ დავითულიანი, ვერიკო ივანიძე და ელენე სიკინჭალაშვილი. აქვე მინდა ვახსენო ანსამბლიდან გარკვეული მიზეზების გამო წასული წევრებიც: ანი ხაჭიპერაძე, ნათია ბჟალავა და თამარ ქვარცხავა.
- „ბოლნელას“ შესრულებით ქართული სიმღერები უცხოეთშიც მოისმინეს?
- დიახ, 2019 წელს ლიეტუვაში, ვილნიუსში გამართულ გრანდიოზულ საერთაშორისო ფესტივალზე გამოვედით. ეს ადგილობრივი ხელმძღვანელობის თანადგომითა და ხელშეწყობით მოხდა. ლიეტვუაში ჩვენი ყოფნა საქართველოს დამოუკიდებლობის დღეს, 26 მაისს დაემთხვა. იმ დღის ყველა კონცერტი და გამოსვლა საქართველოს მიეძღვნა. ძალიან ამაღელვებელი იყო, როცა ვილნიუსის ცენტრალურ ქუჩაზე საქართველოს დროშებით, ქართული სიმღერისა და ცეკვის თანხლებით, ყველა ქვეყნიდან ჩასული ანსამბლებისა და ლიეტუველების ერთობლივი მსვლელობა გაიმართა...
- ბოლნისში, ანუ ყოფილ კატერინენფელდში პირველი გერმანული დასახლება იყო საქართველოში, სამომავლოდ ხომ არ გაქვთ გეგმაში გერმანული კულტურული კავშირების აღდგენა?
- დიახ, ბოლნისის ისტორია მნიშვნელოვანია იმით, რომ აქ რამდენიმე ათეული წელი გერმანელები ცხოვრობდნენ. იმდროინდელი სახელწოდება კატერინენფელდი შემდეგ ლუქსემბურგით შეიცვალა. ბოლოს ძველი სახელწოდება აღუდგინეს. რაც შეეხება გერმანელებთან კულტურულ კავშირებს, საინტერესო იდეაა და ამ მიმართულებით აუცილებლად ვიფიქრებთ. ამ ეტაპზე კი ძალიან მიხარია, რომ ფოლკლორის სახელმწიფო ცენტრის ძალისხმევით გამოიცა აუდიოალბომი, რომელშიც ჩვენი 27 სიმღერაა შესული. მომავალში გადაწყვეტილი გვაქვს მეორე ალბომის ჩაწერაც. მოკლედ, „ბოლნელას“ თითოეული წევრის შრომისა და ხელოვნების სიყვარულის წყალობით, შეიძლება ითქვას, ამ კუთხის დღევანდელი ისტორია იწერება...
