„ჩინეთში უამრავი მეგობარი მყავს, მათთან ყოველდღე ხაზზე ვარ – ყველანი კარგად არიან“
(განახლებულია 17:35 29.01.2020)
ჩინეთში მიმდინარე ამბებთან დაკავშირებით გავესაუბრეთ იქ მცხოვრებ, ამჟამად სამშობლოში ჩამოსულ საქართველოს მოქალაქეს ზურაბ მამნიაშვილს, რომელიც ახლა ორხევში, დედასთან იმყოფება.- ბატონო ზურაბ, როდის ჩამოხვედით საქართველოში და იქ მყოფი ქართველებიდან ბოლოს ვის ესაუბრეთ?
- საქართველოში 4 იანვარს ჩამოვედი, ანუ მანამდე, სანამ ეს ამბები დაიწყებოდა. იქ მცხოვრებ ქართველებთან ყოველდღე მაქვს კონტაქტი. ბოლოს პეკინში მცხოვრებ ნატალია მაისურაძეს და ჰაინანის კუნძულზე ზაქარია გაგოშიძეს ვესაუბრე. ჩინეთში უამრავი მეგობარი მყავს და მათთან ყოველდღე ხაზზე ვარ, ყველანი კარგად არიან. თავად იმ ქალაქში, უჰანში (ჰუნეის პროვინციის ცენტრალური ქალაქია), სადაც კარანტინია გამოცხადებული, არიან ქართველები, მაგრამ მათ არ ვიცნობ. საერთოდ ქართველები, ვინც ჩინეთში მუდმივად ცხოვრობს, ბევრი არ არის. რამდენადაც ვიცი, მათთან ჩვენს საელჩოს ყოველდღიური კავშირი აქვს. საჭიროების შემთხვევაში ისინი დაეხმარებიან, ამის შესახებ ჩინეთში ჩვენმა ელჩმა, ბატონმა არჩილ კალანდიამაც არაერთხელ განაცხადა.
- ამ ეტაპზე ევაკუაცია არ არის გამოცხადებული?
- როგორც გითხარით, საელჩო მათთან ყოველ წუთში კონტაქტზეა, ამიტომ თუ ევაკუაციას გამოაცხადებენ, ყველას ეცოდინებოდა, მაგრამ ამ ეტაპზე როგორც ვიცი, არ გამოუცხადებიათ. ჩინეთში პანიკა არ არის, რადგან იმ დიდ ქალაქებში, რომლებიც ჰუნეის პროვინციის გარეთაა, ამ ავადმყოფობის აფეთქება არ მომხდარა. პეკინი 20-მილიონიანი ქალაქია (ეს მარტო მუდმივად მცხოვრებლების რიცხვია) და იქ დღემდე 90 შემთხვევაა დაფიქსირებული, გუშინწინ 80 იყო. ისინი ძირითადად ის პირები არიან, ვინც ბოლო დროის განმავლობაში უჰანში იმყოფებოდა და იქიდან ჩამოვიდა.
- ამჟამად, როგორც ვიცით, უჰანში კარანტინია...
- დიახ, ქალაქი უჰანი, საიდანაც დაიწყო ვირუსის გავრცელება, უკვე ჩაკეტილია – ის კარანტინის ზონაშია. ჩემი ინფორმაციით, იქიდან ვერც გამოხვალ და ვერც შიგნით შეხვალ. შესაძლოა, ჩინეთის სხვადასხვა რეგიონებიდან დასახმარებლად ექიმთა ბრიგადები ჩავიდეს, მაგრამ თუ რომელიმე მათგანი დასნეულდა, მას იქიდან ნამდვილად არ გამოუშვებენ.
ხორბლის რა მარაგი აქვს ქვეყანას და რა შემთხვევაში გაძვირდება პური
(განახლებულია 17:06 20.11.2020)
საქართველო წელიწადში 700-800 ათას ტონა ხორბალს მოიხმარს. აქედან მხოლოდ 10-12%-ია ადგილზე მოყვანილი, დანარჩენი ქვეყანას შემოაქვს, ძირითადად – რუსეთიდან.ბოლო დროს დოლარის მიმართ ლარის კურსის მკვეთრი გაუფასურების გამო ეკონომისტები იმპორტზე დამოკიდებულ ქვეყანაში ფქვილზე და პურზე ფასების მატებას ელოდებიან. რა მდგომარეობაა ქვეყანაში ხორბლის მარაგების თვალსაზრისით და მოსალოდნელია თუ არა პურ-პროდუქტებზე ფასების ზრდა, „Sputnik–საქართველოსთან“ ხორბლისა და ფქვილის მწარმოებელთა ასოციაციის ხელმძღვანელი ლევან სილაგავა საუბრობს:
ლევან სილაგავა
ფქვილის ფასზე ლარის კურსიც აისახება და მსოფლიო ბაზრებზე ხორბლის გაძვირებაც, თუმცა ახლა გარდამავალი მარაგებით ვმუშაობთ. ზაფხულში ხორბალი რუსეთში საკმაოდ დაბალ ფასად შევიძინეთ, სექტემბერში, ოქტომბერსა და ნოემბერში კი უკვე უფრო ძვირად, მაგრამ საშუალო შეწონილი ფასით ნელ-ნელა აქამდე მოვედით, ყოველ შემთხვევაში პირველი ხარისხის ფქვილი, რომლისგანაც პური ცხვება, მხოლოდ 4 ლარით გაძვირდა. ახლა ერთი ტომარა ფქვილის ფასი 55 ლარია. მართალია, ეს არ არის იმხელა ცვლილება, რომ პურის ფასში აისახოს, თუმცა გამოწვევად, რა თქმა უნდა, რჩება ისევ მსოფლიო ბაზრებზე ხორბლის ფასების მერყეობა. თანაც რუსეთმა გამოაცხადა, რომ 2021 წლის თებერვლიდან წლის ბოლომდე მარცვლეულის ექსპორტის მოცულობას შეზღუდავს და ეს იმ 124-მა ქვეყანამ უნდა გაითვალისწინოს, რომლებსაც რუსეთი აწვდის ხორბალს. ჩვენთანაც ხორბლის დიდი წილი რუსეთიდან შემოდის და, შესაბამისად, ვმუშაობთ იმაზე, რომ სხვა ქვეყნიდან წამოვიღოთ, თუ იქ უფრო იაფი იქნა ხორბალი. თუმცა, ჯერჯერობით მაინც შემოგვაქვს, მართალია, გაძვირებული, მაგრამ მაინც სხვებთან შედარებით იაფი რუსული ხორბალი.
რაც შეეხება მარაგებს, ახლა ქვეყანაში ხორბლის დეფიციტი არ გვაქვს. გვაქვს კონტრაქტი 30 000 ტონა ხორბალზე, რომელიც დეკემბრის თვეში აშშ-დან უნდა შემოვიდეს. ამასთან, ადგილობრივი ხორბლის რაღაც ნაწილიც არის დარჩენილი კახეთში და ეს ბალანსის საშუალებას გვაძლევს. თუ ვინიცობაა, მსოფლიო ბაზრებზე არსებული სიტუაციიდან გამომდინარე, პურის ფქვილზე ფასის აწევა აუცილებელი გახდება, ამ შემთხვევაში ჩვენ გვაქვს მუდმივი კომუნიკაცია მთავრობასთან და არის სამი ვარიანტი სუბსიდირების: პირველი მექანიზმი არის ხორბლის იმპორტის სუბსიდირება, როგორც მოხდა მარტსა და აპრილში კორონავირუსის პირველი ტალღის დროს, მეორე არის ფქვილის ფასის სუბსიდირება, და მესამე – თვითონ პურის ფასის სუბსიდირება. ამ სამი ვარიანტიდან მთვარობა აირჩევს იმას, რომელიც უფრო ეფექტური და ნაკლებხარჯიანი იქნება ბიუჯეტისთვის.
©
Sputnik / Alexander Imedashvili
რამდენ ხორბალს მოიხმარს საქართველო წელიწადში?
საქართველო დაახლოებით მოიხმარს 700-800 ათას ტონამდე ხორბალს წელიწადში. ჩვენ ხორბალი წლების განმავლობაში შემოგვქონდა რუსეთიდან, უკრაინიდან, ყაზახეთიდან, უნგრეთიდან, აშშ-დანაც კი, მაგრამ ბოლო სამი წელია დომინანტი ჩვენს ბაზარე რუსეთი გახდა, იმიტომ რომ დღეს ეს ქვეყანა მსოფლიოში პირველი ექსპორტიორია. გარდა ამისა, ჩვენთვის იქიდან იმპორტი ხელსაყრელია ლოგისტიკის თვალსაზრისითაც, რადგან გვაქვს საერთო საზღვარი ლარსზე. გარდა ამისა, რუსული ხორბალი შემოდის ფოთისა და ბათუმის პორტებით და რკინიგზით აზერბაიჯანიდან. ამას ემატება მომხიბვლელი ფასიც.
რა ღირს 1 ტონა რუსული ხორბალი?
ახლა 1 ტონა ხორბლის ღირებულება სადღაც 250-260 დოლარია. ეს უფრო ნაკლებია მსოფლიოს სხვა ქვეყნებთან შედარებით, თუმცა უფრო ძვირია ზაფხულთან შედარებით. მაგალითად, იმავე სექტემბრის თვეში რუსული ხორბალი 200 დოლარი ღირდა. 25% საკმაოდ დიდი გაძვირებაა და ამიტომ დღეს დაძაბული ბალანსით ვმუშაობთ.
რა ალტერნატიული ვარიანტები აქვს საქართველოს რუსული ხორბლის გარდა?
დღეს რუსულ ხორბალს ყიდულობს 124 ქვეყანა, შესაბამისად, მათთვის და, მათ შორის, ჩვენთვისაც არის სხვა წყაროებიც მსოფლიოში, საიდანაც შეიძლება ხორბლის იმპორტი. რუსული ხორბლის ფასი თუ იქნება უფრო მაღალი, ვიდრე იმავე ყაზახურის, უკრაინულის, უნგრულის, რუმინულის ან ამერიკულის, ყველა ეს ბაზარი ჩვენთვის ღიაა და არც ფიზიკურად ხორბლის წამოღების პრობლემა იქნება.
©
photo: Sputnik / Rukhyan
ხორბლის მარაგები როგორ კეთდება?
ჩვენ ვმუშაობთ შემდეგი სქემით: ადგილზე ხორბალი, გზაში ხორბალი და ხორბლის შესყიდვის ახალი კონტრაქტი. საშუალოდ ორი თვის სამყოფი ხორბლის მარაგი ადგილზე ყოველთვის არის. ის იხარჯება, თავისთავად ცხადია, მაგრამ იმავე რაოდენობით ივსება. როდესაც ხორბალი ძვირდება, შესაბამისად ხარჯვის პარალელურად ახლის შემოტანა მაღალ ფასში ხდება, რაც იწვევს პროდუქტის გაძვირებას. თუმცა როდესაც ჩვენ გარდამავალი მარაგები გვაქვს, იაფად შეძენილი ხორბალი აბალანსებს ახალ ძვირად შეძენილ ხორბალს და საშუალება გვაქვს საშუალო შეწონილ ფასად მოვახდინოთ მისი რეალიზება.
ქართული ხორბალი რა მოცულობით არის და როგორია პერსპექტივა, რომ ქვეყნის მოხმარების დიდი ნაწილი ადგილობრივმა მარცვლეულმა დააკმაყოფილოს?
სასურსათო უსაფრთხოებაში მონაწილე პროდუქტის ადგილზე წარმოება რომ ძალიან მნიშვნელოვანია, ეს კორონავირუსის პანდემიამაც დაგვანახა. მაგრამ რეალისტები უნდა ვიყოთ – არ ვართ ქვეყანა, რომელიც მარტო ხორბლის მოყვანაზე უნდა იყოს ორიენტირებული. არის ბევრი სხვა კულტურა, რომელიც საქართველოში მოდის, თანაც ჩვენ მცირემიწიანი ქვეყანა ვართ, შესაბამისად, ჩვენი ამოცანაა – 5 წელიწადში ხორბლის მთლიანი მოხმარების დაახლოებით 30-40 პროცენტამდე ადგილობრივი მარცვლეულით დავაკმაყოფილოთ.
©
photo: Sputnik / Rukhyan
რა კეთდება ამისათვის სახელმწიფოს მხრიდან?
პირველი, ეს არის დარაიონება, რომელიც იმისთვის კეთდება, რომ ვიცოდეთ რომელი ხორბლის თესლი რომელ რეგიონში იძლევა ყველაზე მეტ მოსავალს – კახეთში, შიდა ქართლში, ქვემო ქართლში თუ სხვაგან. ამაზე მუშაობს სოფლის მეურნეობის სამინისტრო და ბოლო დროს აქვთ კიდეც წარმატებები. თითო ჰექტარზე მოწეული ხორბლის რაოდენობა საქართველოში 2–2.5 ტონაა, მაშინ, როდესაც რუსეთსა და ევროპის ქვეყნებში ეს მაჩვენებელი 5-8 ტონას შეადგენს. შესაბამისად, ჩვენ იმავე მეცნიერული მიდგომით, ახალი ტექნოლოგიებით და აგრო-განათლებით უნდა შევძლოთ, რომ ერთ ჰექტარ ფართობზე ხორბლის მოსავლიანობა მინიმუმ 5 ტონამდე გავზარდოთ. თუ დღეს ადგილობრივი ხორბალი მთლიანი მოხმარების 10-12%-ს შეადგენს, შეგვიძლია ის სადღაც 25%-მდე გავზარდოთ. ეს არის ჩვენი მიზანი უახლოეს ორ წელიწადში, და შემდგომში თუ ჩვენ ფართობების რაოდენობას გავზარდით, ჩამოვაყალიბებთ კოოპერატივებს, რადგან ფერმერები ძალიან მცირე მიწას ამუშავებენ, მაშინ შეიძლება სადღაც 30-40 პროცენტზეც ავიდეთ. თუ ამას მივაღწიეთ, ჩვენ ვიქნებით სტაბილურად და სასურსათო უსაფრთხოების პრობლემა ხორბლის ფქვილის და პურის მხრივ გადაწყვეტილი გვექნება. გაეროს რეკომენდაციით, ორი თვის მოხმარების მარაგი უნდა იყოს ქვეყანაში და თუ მომავალში საჭირო რაოდენობის 40%-ს ადგილზე მოვიყვანთ, თავისთავად ცხადია, სამჯერ გადავაჭარბებთ ამ დადგენილ ნორმას.
ნატა პატარაია
საბა ბოდოკიას „გრძნობათა ქაოსი" – საერთაშორისო ფესტივალზე გამარჯვებული ქართველი თინეიჯერი
(განახლებულია 20:28 17.11.2020)
„საბა ბოდოკია“ - დავიმახსოვროთ ეს სახელი და გვარი, ეს ბიჭი ნამდვილი აღმოჩენაა!” - ასე გამოაცხადა საბავშვო ფილმების ფესტივალი „ოქროს პეპელას“ გამარჯვებული ფესტივალის დამაარსებელმა და ორგანიზატორმა, რეჟისორმა ირაკლი ჯაოშვილმა.15 ნოემბერს დასრულდა საბავშვო ფილმების მეათე საიუბილეო (ON LINE) საერთაშორისო ფესტივალი „ოქროს პეპელა -2020", რომლის მთავარი პრიზი საქართველოში დარჩა.
საბავშვო ფილმების საერთაშორისო ფესტივალის „ოქროს პეპელა“ დამაარსებელი და ორგანიზატორი, რეჟისორი ირაკლი ჯაოშვილი
გასულ კვირაში - 13, 14 და 15 ნოემბერს თბილისმა უკვე მეათედ უმასპინძლა ფესტივალს, რომელშიც წელს ოცი ქვეყნის მოზარდებმა მიიღეს მონაწილეობა. „ოქროს პეპელას“ ორგანიზატორები არიან კომპანია „ოქროს პეპელა“ და თბილისის ევროპული სკოლა. საერთაშორისო ჟიურიმ ფესტივალზე წარმოდგენილი 87 ფილმიდან საკონკურსოდ 40 ფილმი შეარჩია.
რაც შეეხება გამარჯვებულს, 16 წლის საბა ბოდოკია გეგუთის N1 საჯარო სკოლის მოსწავლეა. ფესტივალისთვის მან წარადგინა ხუთწუთიანი ფილმი „გრძნობათა ქაოსი", რომლის რეჟისორი, სცენარისტი და მხატვარი თავადაა.
საბასთვის ეს პირველი საერთაშორისო კონკურსი და, შესაბამისად, პირველი გამარჯვებაა. ნიჭიერ მოზარდს ბევრი გატაცება აქვს, ფილმი ფაქტობრივად მის საინტერესო შინაგან სამყაროს ასახავს. ეს ერთგვარი მცდელობაა, რომ კინოხერხების საშუალებით პასუხი გაეცეს პიროვნული დამკვიდრების გზაზე მყოფი მოზარდის მარადიულ კითხვებს...
- საბა, გილოცავ წარმატებას და ტრადიციული პირველი კითხვა გამარჯვებულს: თუ ელოდი ასეთ შედეგს და რას ნიშნავს შენთვის ეს გამარჯვება?
- დიდი მადლობა მოლოცვისთვის, რაც შეეხება ფილმს, გულწრფელი ვიქნები და გეტყვით, რომ ასეთ შედეგს ნამდვილად არ ველოდი. დაჯილდოებისას ოპერატორთა ნომინაციაში მეორე ადგილი ავიღე, ამ ფაქტმა ძალიან გამახარა და იმის მცირე იმედი, რომ ფესტივალის გამარჯვებული გავხვდებოდი, ბოლომდე გადამეწურა. ვეცადე ყურადღება სხვა რამეზე გადამეტანა და ჩემ წინ დადებულ ქაღალდზე ხატვა დავიწყე, სწორედ ამ დროს მომესმა ჩემი ფილმის სახელი, ამან იმდენად ამაღელვა, ამანერვიულა და ამავდროულად გამაკვირვა, რომ სიტყვებს თავი ვერ მოვაბი.
- „ოქროს პეპელა“ შენთვის პირველი ფესტივალია...
- დიახ, ეს პირველი ფესტივალია, რომელშიც მონაწილეობა მივიღე, შესაბამისად, ჯილდოც პირველია ამ სფეროში. დიდ მადლობას ვუხდი თითოეულ ადამიანს, ჟიურის, ორგანიზატორებს, რომ ასეთი მნიშვნელოვანი პრიზი ჩემი ფილმისთვის გაიმეტეს. ეს ჩემთვის არა უბრალოდ წარმატება, არამედ მომავალი გეგმების განხორციელებისთვის ძალიან დიდი მოტივაციის მომცემია.
- შენს ფილმში, რომელსაც უწოდე „გრძნობათა ქაოსი" გადმოცემულია ადამიანური გრძნობები და განცდები, რატომ შეარჩიე ასეთი ფსიქოლოგიური თემა?
- ადამიანი ძალიან საინტერესო არსებაა, ფსიქოლოგიით კი წლებია გატაცებული ვარ. 13 წლის ვიყავი, როცა დავინტერესდი, თუ ვინ ვიყავი რეალურად, რა მიზანი მქონდა, რატომ ვცხოვრობდი და რა იყო ზოგადად ცხოვრება. მერე თვეების განმავლობაში ხშირად ვიკეტებოდი საკუთარ თავში და ვეძებდი ამ კითხვებზე პასუხს. ცოტა ხანში მივხვდი, რომ ერთადერთი ადამიანი, ვისაც ამ კითხვებზე პასუხი ჰქონდა, საკუთარი თავი იყო... საბა ბოდოკია, როგორც პიროვნება, მისი შინაგანი სამყაროთი, სურვილებითა და მიზნებით სწორედ ამ დროს ჩამოყალიბდა. მინდა ფილმების მეშვეობით მაქსიმალურად გავუზიარო ჩემი გრძნობები ადამიანებს, რომ ჩავახედო ამ სამყაროში და იგივე კითხვები მათაც დაუსვან საკუთარ თავს: ვინ არიან და რა უნდათ ცხოვრებაში?..
- ფილმის პერსონაჟებზე რას იტყვი?
- ზოგადად, ეს სფერო იმდენად არის ჩემში, რომ საკუთარ ცხოვრებასაც აღვიქვამ ფილმად, რომელშიც მთავარი პერსონაჟი, რა თქმა უნდა, ისევ მე ვარ. ყველაზე უცნაური ის არის, რომ ამას ჩემი ტვინი როგორღაც იჯერებს და რეალობიდან მწყვეტს. ამ დროს ვიკეტები ჩემს სამყაროში, საკუთარ ოთახში, საკუთარ თავში. აი, სწორედ ამ დროს „ჩნდება“ ჩემი თავის სხვადასხვა ვერსია, ანუ სხვადასხვა პიროვნება, რომლებიც ერთმანეთთან ძალიან საინტერესო დიალოგებს მართავენ. თუ დაუკვირდებით, ამაზე „გრძნობათა ქაოსშიც" საუბრობს ერთ-ერთი პერსონაჟი. ეს პერსონაჟები ყველა ჩემში არსებული სხვადასხვა პიროვნების ჩვენებაა, ეკრანიზაციაა.
- საკუთარი გრძნობათა ქაოსის გადმოსაცემად ყველაზე პოპულარული და მასობრივი – კინოხელოვნება შეარჩიე...
- პირველად კამერის, ოღონდ, როგორც გასართობი საშუალების მიმართ ინტერესი ცხრა წლის ასაკში გამიჩნდა. 12 წლისა უკვე ვწერდი სცენარებს ჩემს მეგობრებთან ერთად და ვიღებდით მოკლემეტრაჟიან ფილმებს, რომელთა დასრულების შესაძლებლობა, სამწუხაროდ, არ გვეძლეოდა სხვადასხვა მიზეზების გამო. იმ წლების შემდეგ გემოვნება რადიკალურად შემეცვალა, ახლა უკვე, შეიძლება ითქვას, საკუთარი სტილიც მაქვს არჩეული.
- ყველაზე რთული და საინტერესო რა იყო ფილმის გადაღების დროს?
კადრი ფილმიდან "გრძნობათა ქაოსი"
კადრი ფილმიდან "გრძნობათა ქაოსი"
კადრი ფილმიდან "გრძნობათა ქაოსი"
კადრი ფილმიდან "გრძნობათა ქაოსი"
კადრი ფილმიდან "გრძნობათა ქაოსი"
- ფილმის გადაღებისას ყველაზე რთული ალბათ დროის სწორად განაწილება იყო, რადგან გადაღებების ნაწილი მიმდინარეობდა 30 ოქტომბერს, მაშინ, როცა ფესტივალზე გაგზავნის ბოლო ვადა ამავე დღის 00:00 საათამდე იყო. ყველაზე საინტერესო იყო ჩემი დამოკიდებულება იმ გამოწვევისადმი, რომელიც ჩემივე გადაწყვეტილებით დავაკისრე საკუთარ თავს. აქვე აღვნიშნავ, რომ სურვილებისა და მიზნისთვის მაქსიმალური ბრძოლა ყოველთვის იძლევა დადებით შედეგს.
- ფილმი მსახიობებისთვისაც სადებიუტო იყო?
- ფილმში მონაწილეობენ თემურ ბოდოკია, თორნიკე სირაძე, ნინა ხაინდრავა. მათი შესრულების მანერა სასიამოვნოდ მაკვირვებს და მახარებს, შემიძლია ვთქვა, რომ ეს მათი წარმატებული დებიუტიცაა. ჩემს ფილმში ასევე მეორეხარისხოვან (მცირე) როლებში არიან გულნარა მარგველაშვილი და ეკატერინა ტყეშელაშვილი. მინდა ყველას დიდი მადლობა გადავუხადო ნდობისა და თანხმობისთვის, რომ ჩემს მცირე ნამუშევარში მიეღოთ მონაწილეობა.
- მომავალი ფილმის თემა თუ გაქვს მოფიქრებული?
- მეორე ფილმის გადაღებები ზაფხულში დავიწყე და ზამთარში დავასრულებ. მისი ხანგრძლივობა დაახლოებით 12 წუთს მოიცავს. ფილმი განსხვავებულ ადამიანზეა, რომელიც ერთფეროვან დედამიწაზე უსახო ადამიანთა გარემოცვაში ცხოვრობს, შინაგანად კი საკუთარ სიზმრებსა და სამყაროშია დასახლებული. ასევე ვიწყებ მუშაობას სრულმეტრაჟიანი ფილმის სცენარზე, რომლის გადაღების საშუალება, იმედი მაქვს, რამდენიმე წელში მომეცემა.
- შენი ფილმის მთავარი არსი ერთი წინადადებით როგორ შეიძლება გამოხატო?
- არსს გამოვხატავდი იმ წინადადებით, რომლითაც თავად ფილმი სრულდება: „მე ქაოსში დაკარგული პერსონაჟი ვარ, რომელიც ცდილობს ცხოვრება ერთ დიდ წიგნად ან ფილმად აქციოს"...
შაქარაშვილის მკვლელობაში ბრალდებულებმა სასამართლოს დარბაზი პროტესტის ნიშნად დატოვეს
თბილისი, 3 დეკემბერი – Sputnik. 19 წლის ფეხბურთელის, გიორგი შაქარაშვილის მკვლელობაში ხუთმა ბრალდებულმა სასამართლო დარბაზი პროტესტის ნიშნად დატოვა, რის გამოც პროცესი გადაიდო.
ვახტანგ ჩიქოვანს, მორაგბეებს - არჩილ გაგნიძესა და ნიკოლოზ რევაზიშვილს ორ სხვა არასრულწლოვან ბრალდებულთან ერთად ბრალი ედებათ შაქარაშვილის მკვლელობაში. გამოძიების ვერსიით, ბრალდებულებმა შაქარაშვილი ჯერ სცემეს, შემდეგ კი მდინარეში გადააგდეს. როგორც ექსპერტიზამ დაადგინა, 19 წლის ფეხბურთელის მიზეზი ასფიქსია გახდა - ის წყალში დაიხრჩო. გიორგი შაქარაშვილის ცხედარი ოთხდღიანი ძებნის შემდეგ 22 ივნისს მდინარე არაგვში იპოვეს. ექსპერტიზამ დაადგინა, რომ ის წყალში დაიხრჩო, თუმცა ცხედარზე სიცოცხლეში უამრავი დაზიანება იყო მიყენებული.
©
Sputnik / STRINGER
ადვოკატ ბექა ნემსიწვერიძის თქმით, მიუხედავად იმისა, რომ იუსტიციის უმაღლესმა საბჭომ სასამართლოებს გაუარესებული ეპიდვითარების გამო საქმეთა განხილვის გადადების რეკომენდაცია მისცა, მოსამართლემ კიდევ ერთი დღე დაამატა და მას „ამ საქმის სწრაფად დახურვა სურს“.
„მიგვაჩნია, რომ სასამართლო შეგნებულად აჩქარებს ამ პროცესის განხილვას მიუხედავად იმისა, რომ ვადებში არ არის შეზღუდული, გამომდინარე იქიდან, რომ მათ აქვთ დავალება, რაც შეიძლება მალე დაამთავრონ ეს საქმე და მიიღონ ის უკანონო დავალება, რა დავალებაც აქვს მიცემული სასამართლოს. ბრალდებულებმა პროტესტის ნიშნად დატოვეს პროცესი და ადვოკატებს გვითხრეს, რომ სანამ მათთან არ გავივლით კონსულტაციას, არ გავაგრძელოთ მათი დაცვა“, – განაცხადა ადვოკატმა.
ბრალდების მხარე კი, თავის მხრივ, ბრალდებულთა საქციელს პროცესის გაჭიანურებას უკავშირებს. საქმის პროკურორის, დავით ყაზარაშვილის თქმით, ეს პირველი შემთხვევა არ არის, როდესაც ბრალდებულები საქმის განხილვის და მოწმეთა დაკითხვის ჩაშლას ცდილობენ. გარდა ამისა, პროკურორი მიიჩნევს, რომ შაქარაშვილის საქმეში არანაირი „პოლიტიკური მოტივი“ არ არსებობს.
„წინა სასამართლო პროცესზეც დატოვეს ბრალდებულებმა სხდომის დარბაზი. მათი ქმედებები მიმართულია პროცესის გაჭიანურებისკენ. დღეს სასამართლომ დაინახა დაცვის მხარის ქმედებები. აქედან გამომდინარე, მივესალმებით ამ გადაწყვეტილებას. რაც შეეხება პოლიტიკურ სარჩულს, ასეთ განცხადებებს ძალიან მრავლად აკეთებს დაცვის მხარე. მე მივაწერ უფრო დაცვის მხარის უსუსურობაზე, ვერ წარმოაჩენენ თავის პოზიციას დადებითად სასამართლო პროცესებზეც და გარეთაც, შემდეგ ცდილობენ, ვინმეს გადააბრალონ, თითქოს პოლიტიკური სარჩული აქვს ამ ყველაფერს“, – განაცხადა პროკურორმა.
საქმის შემდგომი არსებითი განხილვა მცხეთის რაიონულ სასამართლოში 7 დეკემბერს 11:00 საათზეა ჩანიშნული.
სასამართლოს წინაშე 100-ზე მეტი მოწმე უნდა წარდგეს.