„ალილო" საშობაო მსვლელობაა სიმღერის თანხლებით, რომელიც შობის წინა ღამეს იმართებოდა. ეს სახელწოდება მიიღო ასევე ძველმა ქართულმა საქველმოქმედო ტრადიციამ, რომელიც საუკუნეების წინ გაჩნდა საქართველოში.
"ალილოს" ჩატარების ტრადიციას ყოველთვის საქველმოქმედო ხასიათი ჰქონდა. შობას საქართველოში ხალხი აგროვებდა შემოწირულობას, რომელიც შემდეგ უპოვრებს ურიგდებოდა. მრავალი საუკუნის განმავლობაში "ალილოს" ჩატარების ტრადიციამ თავი დაიმკვიდრა. თუმცა საბჭოთა მმართველობის პერიოდში საქართველოში საშობაო საქველმოქმედო მსვლელობები აიკრძალა და მხოლოდ 90-იან წლებში აღდგა სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ილია მეორის ინიციატივით.
ტრადიციისამებრ, "ალილოს" მონაწილეები პირველი რესპუბლიკის მოედანზე იკრიბებიან და მსვლელობას მართავენ ქალაქის ცენტრის გავლით – რუსთაველის გამზირზე, თავისუფლების მოედანზე და ბარათაშვილზე. მსვლელობის მონაწილეები მიემართებიან საქართველოს საპატრიარქოსკენ და პრეზიდენტის სასახლისკენ, შემდეგ კი სამების საკათედრო ტაძრისკენ, სადაც მსვლელობა სრულდება.
დღეისათვის მსვლელობას თეატრალიზებული ხასიათი აქვს და საკმაოდ სანახაობრივიცაა. "ალილოს" ესწრება ათასობით ადამიანი, მათ შორის ტურისტები და დედაქალაქის სტუმრები.
მსვლელობის მთავარი გმირები არიან "მახარობლები" – ბავშვები, რომლებსაც თეთრი სამოსი აცვიათ. ისინი გალობით ახარებენ ქრისტეშობას. გარდა ამისა, მსვლელობაში მონაწილეობენ ბიბლიური პერსონაჟების ფორმაში გამოწყობილი ადამიანებიც – ანგელოზები და მწყემსები, ასევე სასულიერო პირები. ისინი აღავლენენ ლოცვებს, მიასვენებენ ქრისტეშობის დიდ ხატს და მიაქვთ დროშები.
თბილისელები მსვლელობის მონაწილეებს საჩუქრებსა და შემოწირულობას გადასცემენ, რაც შემდგომ დაუნაწილდებათ უპოვრებს, მშობლების მზრუნველობას მოკლებულ ბავშვებს და მოხუცთა თავშესაფრების ბინადრებს.
